ماجرای من و کلاس آنلاین دانشکده؛
در باب قضاوت عجولانه...
از وقتی که تعطیلات قرنطینگی شروع شد طفلکی خواهرم همش در حال مشق نوشتن و درس خواندن است.
تعطیل شدن مدارس نه تنها باعث نشد که دانش آموزان یک نفس راحت بکشن و کمی استراحت کنن، بلکه حتی سرشون از قبل هم شلوغ تر شده.
هرکدوم از معلم ها برای درس خودش یک کانال توی واتساپ زده و سیل تکالیف است که از هر سو بر سر دانش آموزان سرازیر می شود.
با هرکدام از دوستان و آشنایان هم که تماس می گیرم یا پیامی برایشان ارسال می کنم از زیادی تکالیف و پروژه های اساتیدشان می نالند.
اما از دانشگاه ما تا همین امروز که دارم این مطلب را می نویسم هیچ خبری نبود. من هم از خدا خواسته کاملا بی خیال بودم.
مادر محترم همه اش می گفت چرا استاد های شما برایتان کلاس آنلاین برگزار نمی کنند؟ برو کانال دانشگاهتان را ببین.
وقتی به کانال دانشکده سر می زدم فقط تبریک و تسلیت ایام را می دیدم و یا حد اکثر چند مسابقه که شرکت در آنها کاملا اختیاری بود.
تا این که امروز وقتی داشتم پیام های واتساپ را نگاه می کردم دیدم یکی از خانم های گروه دانشگاه پیامی از کانال دانشکده با عنوان #اطلاعیه_مهم فرستاده.
ظاهرا دانشگاه ما هم بعد از یک ماه بالاخره به فکر برگزاری کلاس آنلاین افتاده. و این کار قرار است در سامانه سمالایو صورت گیرد.
این شد که فورا گوشی ام را برداشتم و وارد کانال تلگرام دانشکده شدم. بلافاصله فایل ویدئویی آموزش ورود به سامانه را هم دانلود و مشاهده نمودم.
همزمان سیستم را هم روشن کرده و وارد سایت شدم. اما لینک ها عمل نمی کرد. وقتی هم که سایت را رفرش می کردم این پیغام نمایش داده می شد:
خطا در اتصال به شبکه!
احسنت
بیشتر بنویس جوان... میتونی بهتر از این ها بنویسی